De vallei van de Ziepbeek
“Dit”, zegt Oswald met een breed gebaar, “is de vallei van de Ziepbeek”. Ik sta voor een uitgestrekt heideveld, omzoomd door bos en omgeven door stilte. Een schilderij in machtige aardtinten; witte berkenstammen tegen een donkergrijze lucht, bleekgele hoge pollen gras tussen grijsbruine heide. Het is er wonderschoon.
Natte heide
De beek is niet te zien. Maar ergens in de verte moet ze er zijn. De grond slurpt haar water op als een spons. De heide is hier nat, het bos is nat en er is moerassige grond. Door alle regen van de afgelopen tijd is de vallei nu te nat om over te steken. Ik loop dus met de anderen om de heide heen, over een slingerend zandpad langs de bosrand, achter Oswald aan.
De vallei van de Ziepbeek ligt midden in het Nationaal Park Hoge Kempen. Alleen te voet te bereiken, over onverharde paden, en dat is fijn. De wind suist door de boomtoppen, de regen tikt hoorbaar op mijn regenjackje en we komen slechts een enkele andere wandelaar tegen. Zutendaal, waar we onze wandeling begonnen, ligt op steenworp afstand van Maastricht, maar ik ben in een andere wereld.
Forellenvijver De Pelikaan
Na twee uur is er een weg en forellenvijver De Pelikaan met gelijknamig café. Binnen is het stomend heet, er wordt biljart gespeeld, en aan de bar drinken mannen een zondagochtend pintje. Wij doen het met koffie, nee verder is er niets bij te eten, dus we pakken ons eigen boterhammetje erbij. Voor Marc, die zijn rugzak is vergeten, diept de uitbater nog twee Mars-repen op. Meer is er niet in huis.
Dan gaat het verder, door de vallei van de Krikbeek. Wie wordt er niet nieuwsgierig bij zo’n naam? Het pad gaat nu iets meer heuvel op en heuvel af, langs een voormalige zandwinning waar de natuur weer helemaal haar gang mag gaan. En dat lukt wonderwel. Felgele vlekken trekken van ver de aandacht. Het is gaspeldoorn. Rechtopstaand, met stekels en vol in bloei.
Onverharde paden
Ik loop over zachte bospaden, rulle zandpaden, een smal spoor in het gras en glibberige vlonderpaadjes. Ik steek mijn handen in mijn broekzakken voor de warmte en heb het onwijs naar mijn zin. Van mij mag het eindeloos doorgaan. Maar helaas, na nog eens twee uur zijn we terug bij onze auto’s. Ik moet beslist nog eens terug.
In Nationaal Park Hoge Kempen zijn gemarkeerde wandelingen. Wie net als ik Oswald achterna wil gaan, download De wandeling van Oswald.
Foto: wandelen in de Hoge Kempen (Britta Schmidt)
