We waren komen lopen vanaf het station in Castricum en op weg naar Santpoort. We gingen op het bankje zitten, aten een boterhammetje en zetten elkaar op de foto. Het was de eerste dag van onze wandeltweedaagse over het Nederlands Kustpad, een prima idee van het Nivon. Van Castricum naar Wijk aan Zee, slapen en dan de volgende dag van Wijk aan Zee naar Santpoort-Noord.

Uitzichtduin

Rechts van het pad ligt het Uitzichtduin, zegt de routebeschrijving. De naam vonden we niet overdreven. Vanaf ons bankje zagen we in alle windrichtingen enkel en alleen maar duinen, zover onze ogen maar konden kijken. Er groeiden lage struiken en  planten in grijs, groen, zachtgeel, grijsgroen en alle mogelijk tinten daar tussen in. Er was wuivend helmgras en op enkele plekken het fel oranje van de bessen van de duindoorn. Er waren schreeuwende meeuwen in de lucht en wind die onze broekspijpen deed klapperen. Zo Nederlands als het maar kan.

Nivonhuis

Bij Wijk aan Zee liepen we tussen de huizen door naar de zee. Een breed strand, golven met mooie schuimkoppen. We wandelden langzaam langs de vloedlijn. Zomaar een eind heen en ook weer terug, gewoon omdat het heerlijk was. Tot de zon langzaam maar heel zeker achter de horizon was verdwenen. Tevreden schoven we een uurtje later tussen de witte lakens van Nivonhuis De Banjaert. Met in gedachten de dag van morgen. Te voet langs Tatasteel. Ja, die van de grafietregens. Ook dat is wandelen in Nederland.

Voor wie ook zin heeft in de duinen, kijk dan eens op de website van Nivon Natuurhuizen.