Verborgen natuur
We komen vandaag met de auto, maar ook met de fiets belooft de aanrijdroute naar onze wandeling weinig groen: de wijken van Ridderkerk worden omzoomd door een gebied met meubelzaken en kleine industrie. Zitten we hier wel goed? We volgen braaf de bordjes ‘Crezéepolder’ en hopen maar op het beste. Een kleine parkeerplaats doemt op en dan kunnen inderdaad de wandelschoenen aan. Eerste bestemming: De Gorzen. Vroeger was dit gebied een vuilstort, nu is het een mooi bosrijk park van 40 hectare vol waterpartijen. Het is een aangename start. We meanderen via het goed gemarkeerde pad naar de uitkijktoren op de heuvel vanaf waar we de route van vandaag kunnen overzien. Een rondje bos nog en dan wandelen we via een houten voetgangersbrug de Crezéepolder in. In 2016 is een deel van de buitendijk weg gegraven en sindsdien kan het water met eb en vloed vrij de polder in en uit stromen. Dit levert heel bijzondere natuur op en biedt een habitat aan zeldzame flora en aan allerlei vogelsoorten. We wandelen langs water en hoog riet met bloemen: aan de horizon de stad, om ons heen alleen maar vogelgeluiden en wind in de bomen die met hun voeten in het hoge water staan. Het is er heerlijk rustig en de industrie waar we net nog langs reden lijkt een andere wereld te zijn.

Vogelparadijs
Onderweg komen we twee vogelschermen tegen. We gebruiken het tweede scherm als aangename picknickplek en bekijken in de zon de visdieven, kuifeenden, fuuten, meerkoetjes, kieviets en waterhoentjes. Net wanneer we verder willen wandelen zien we een blauw met oranje schicht: een ijsvogel! Deze leeft volop op Eiland IJsselmonde, maar is niet de makkelijkste vogel om te spotten. We hebben dus geluk. Een stukje verder strijkt de ijsvogel neer en laat zich uitgebreid bekijken; wat een mooi dier. Uitgespot wandelen we verder. Het pad brengt ons terug naar de brug, vanaf waar we via een charmant dijkje de Ridderkerkse griend in wandelen.

Wilgenplantages
Vanaf de dijk heb je mooi zicht op het ‘meer der stilte’. Waar de poëtische naam vandaan komt weten we niet, het kwettert er namelijk van het vogelleven. Knotwilgen markeren het begin van een pad dat ons de griend in voert. Vroeger werden in de grienden wilgentenen geteeld voor manden en ander vlechtwerk; nu zijn het beschermde, zeldzame natuurgebieden waar je je in een sprookjesbos waant. Met smalle paden, wilgen vol mossen en kleine plantjes en prachtig diffuus licht. Ook de gele spindotters en felroze balsemien dragen bij aan het sprookjesbosgevoel en we dwalen dan ook een stuk trager dan normaal over de paden: onwillig om dit mooie gebied al te verlaten. Te snel naar onze zin zijn we er doorheen en terug bij de auto. Aan de koffie bij Restaurant Pegasus, een stukje verderop aan de jachthaven van Ridderkerk, besluiten we dan ook dat we volgende week weer op pad gaan op het Eiland; dan doen we de Rhoonse en Carnisse grienden aan. 

Auteur: Marloes Kemming, gebiedspromotor van het Eiland IJsselmonde.