Hoeg Brök en Wiebengahal

Het is een feestje geworden, de weg naar de heuvels. Dus begin maar met een ‘tas’ koffie in een van de ‘kaffees’ in de Stationstraat. Natuurlijk met een lekkere punt vlaai. Daar kun je prima op lopen. Volg het geel-rood naar de Maas, langs de oude waterpoort, de sierlijke Hoeg Brök, het Bonnefantenmuseumen en mijn eigen favoriet, de naast gelegen Wiebengahal. Voorbeeld van het Nieuwe Bouwen, betonskeletbouw uit 1912! Niet veel later passeer je het Gouvernement zoals wij het provinciehuis hier noemen. Sinds enige tijd helemaal van het Groningse gas af. Rechts, omringd door water, is het bestuursgedeelte. Bij het passeren maar een duimpje omhoog in die richting, lijkt me.

Kleine Weerd en Caestert

Is het bronsgroen eikenhout al in zicht? Nee, maar laat je verrassen, want vanaf nu wordt het groen om je heen en zacht onder je voeten. Rechtsaf, door het hekje, loop je over een slingerend pad door het natuurgebiedje de Kleine Weerd. Vrijwilliger Wim ontdekte hier dat je langer door kunt lopen dan de route tot nu toe deed. Over het verharde fietspad lopen is helemaal niet nodig, daarom loop je nu rechtdoor langs hoge bomen en struiken met een weidse blik op de Maas, de jachthaven en aan de overkant van de rivier het hooggelegen plateau van Caestert. Bij het kasteeltje is het even opletten. Over het bruggetje ga je links. Niet naar rechts, tenzij je uit de  kleren wilt op het kleine nudistenstrand verderop.     

Grasdijk

Je steekt de weg over. In de verte zie je het bedrijventerrein met grote grijze blokkendozen maar je hoeft er gelukkig niet meer langs. Veel eerder sla je, met dank aan het Waterschap, scherp rechtsaf en gaat de lange, rechte grasdijk op. Als de kerktoren van Oost-Maarland in zicht komt, pak je de oude route weer op; langs de boomgaarden en over het grindpad langs het spoor naar de Eijsder Beemden. Sinds vorig weekend wandel je op meer dan veertig procent van deze etappe van het Krijtlandpad over onverharde paden door het groen, voorheen was dat een magere zeventien procent.

Zoervleisj

Zo loop je door het grasland de bebouwing van Eijsden binnen. Hier buigt de route eindelijk maar toch oostwaarts; richting de heuvels, de vakwerkhuizen en de vergezichten om je vingers bij af te likken. En ja, ook naar het bronsgroen eikenhout. Maar dat is allemaal voor later. Eerst de ‘kaffee’ maar weer in en wat eten. “Zoervleisj’ met friten. Lekker. Een feestje, ik zei het toch?