De nieuwbouwwijk aan de rand van Apeldoorn is natuurlijk geen echt kasteel. Het dateert van MCMXCVIII (1998) en is gebouwd in het grondpatroon van een kasteel. Het heeft altijd iets van een puzzel wanneer je een jaartal op deze manier ergens tegenkomt.

De zon hangt net boven de boomtoppen. De lucht is strak blauw en waar de zon de grond (nog) niet heeft geraakt is bijna alles wit van de rijp. Alleen met mijn hand boven mijn ogen om de felle zon te weren, kan ik de groene pijl van Apeldoorn te Voet steeds op tijd zien.

Woudhuizen

Als ik de A50 ben overgestoken duik ik meteen landgoed Woudhuizen in. Via mooie paadjes met afwisselend bos, akkers en weilanden leidt de route me langs het prachtige landhuis Woldhuis. Het is gebouwd in 1865. Na een periode van verval is het door de gemeente Apeldoorn gekocht en opgeknapt. Nu is het gemeentelijk monument in gebruik bij het IVN (Instituut voor Natuureducatie). Je kunt het huren voor kampen, feesten en partijen. Vandaag, met de zon zo laag aan de hemel, spat het wit er mogelijk twee keer vanaf.
Het pad zigzagt verder over de landerijen. Kleine stukjes akker of weiland, gescheiden door stroken coulissen. Er staat veel water tussen de stoppels mais en in de diepe tractorsporen. De winter rust op het land.

Teuge

Na zo’n kilometer of vijf, valt me het vliegverkeer op. Allemaal kleine eenmotorige propellervliegtuigjes op weg naar Teuge. Pas wanneer ik bijna Twello binnenloop, constateer ik dat er toch behoorlijk wat vliegbewegingen op dit vliegveldje zijn! Het zijn geen Boeings747 en de frequentie is niet te vergelijken met Schiphol. Het gebrom van deze kleine vliegtuigjes is niet onprettig. Hopelijk denken de bewoners er net zo over.
Dan krijgt het gebrom plots een andere frequentie. Ik blijf staan, op zoek. Tot mijn verrassing komt er een Spitfire over. Niet dat ik meteen weet dat het een Spitfire is. Maar met de gekleurde cirkels aan de onderkant van de vleugels is het thuis niet moeilijk om het uit te zoeken. Toch weer een verrassend moment.

Twello

Verrast ben ik ook door het dorpje Twello zelf. De wijkjes waar de route doorheen loopt richting het station, zijn recent gebouwd en er is duidelijk aandacht aan besteed. Zeer gevarieerd in stijl en steensoort. Twello kende vroeger vele slachterijen, met een eigen station. De sloop heeft blijkbaar de mogelijkheid geboden hier iets moois neer te zetten.

Deze Apeldoorn te Voet-route gaat voor een groot deel langs de randen van akkers en weilanden. De grondeigenaren hebben hun land beschikbaar gesteld om het pad voor de wandelaars nog aantrekkelijker te maken. Dus honden aan de lijn!

Apeldoorn-Twello is een van de 10 routes van Apeldoorn te Voet.
Ook zin om eens op pad te gaan? Ga dan naar Wandelnet.