_{Het onverharde pad gaat hier op in haar omgeving © Britta Schmidt}

Hierboven zie je het paadje. Het is te vinden bij Wanneperveen, in Nationaal Park Weerribben-Wieden in Overijssel. Je komt het tegen tijdens het Knopenrondje Kiersche Wijde. Ik wandelde er afgelopen zomer. Een wandeling die zeker geschikt is voor liefhebbers van onverhard wandelen.

Door het riet

Vanuit Wanneperveen gaat een kaarsrechte, smalle asfaltweg richting het zuiden. Het lijkt helemaal geen omgeving voor wandelaars, maar schijn bedriegt in dit geval. Er liggen hier verborgen pareltjes te wachten voor wandelaars met een beetje lef. Want dit is een weids en verlaten landschap. Regen, wind of zon, je krijgt altijd de volle mep. Ik vind dat heerlijk. Mensen als ik, die ruimte nodig hebben om adem te halen, zijn hier helemaal op hun plek. 

Het waren hete dagen deze zomer. Vroeg vertrekken was de enige optie. Want ook van de zon krijg je het hier, in dit open landschap, ongenadig te verduren. Op ons beginpunt, de parkeerplaats Kiersche Wijde aan de Lozedijk, was het dan ook nog stil. Je kunt er twee kanten op. Wij wandelden eerst de lus rond de eendenkooi. Beschouw het maar als een opwarmertje, zou ik nu zeggen. Er is een verrukkelijk paadje door manshoog riet. We zagen een paar ooievaars in het grasland en genoten van de blik op het water van de kooi.

_{Met het wandelnetwerk over het terrein van Natuurmonumenten © Britta Schmidt}

Over het gras

Gelukkig liepen we ook de tweede lus. Het pad slingerde er eerst voorzichtig langs wat laag struikgewas. Maar daarna brak de wereld toch echt open. Een eindeloos verre horizon met slechts hier en daar een boerderij. Grasland zo ver als het oog reikt. Langs het pad een bordje van Natuurmonumenten: 'wat is hier zo bijzonder'. Het werd snel duidelijk. Hier worden blauwgraslanden teruggebracht.

We liepen niet meer over een pad, we stapten gewoon door het gras. Over een nauwelijks zichtbaar spoor; net wat platter, de kleur net wat donkerder dan even verderop. We wandelden langs greppels waar het water letterlijk tot aan het maaiveld stond. Greppels met randen van zacht verend veenmos. Je kon er heen lopen en aanraken. Ik zette mijn voet er even op, voelde hoe ik langzaam wegzakte. Het water welde langs mijn schoenen omhoog. We zagen zwanebloemen in het water, een groep grauwe ganzen in het veld. Er hing een kruidige geur in de lucht.

_{Zwanebloemen aan de rand van de sloot © Britta Schmidt}

Onverhard dijkje

Het pad werd uiteindelijk weer een soort onverhard dijkje. Met ruig, hard gras en piepkleine bloemetjes. Het slingerde rond een plas omringd door hoge distels. Door een wolk vlinders en libellen wandelden we terug naar de parkeerplaats. Er reden fietsers voorbij, over de asfaltweg. Ze zwaaiden naar ons, wij zwaaiden terug. Ze weten niet wat ze missen, zeiden we hardop tegen elkaar.

Ode aan onverhard wandelen

Onverhard wandelen staat bij Wandelnet hoog in het vaandel. In oktober roept Wandelnet wandelaars op om een 'ode aan onverhard wandelen' te brengen. Door foto's, filmpjes en verhalen te delen met #ikwandelonverhard. Ook is er een pagina waar alle favoriete onverharde paadjes van wandelaars worden verzameld. Deel ook een plaatje van je favoriete paadje op: www.wandelnet.nl/onverhard-wandelen/.