_{Zicht op Grolloërveen © Marleen Lekkerkerk}

Ik begin de wandeling niet in Elp, wat eigenlijk als startpunt is aangegeven, maar bij de bushalte van lijn 21 tussen Assen en Emmen (Olle Hullenweg, Schoonloo). Ik loop eerst de Olle Hullenweg af in westelijke richting. Dan kom ik uit in de buurt van het Elpermeer. Als je net in het bos bent, staat er rechts een bordje van Staatsbosbeheer. Vanuit daar kun je de route verder oppakken. De wandelroute is niet gemarkeerd, maar de wandelroute en kaart kan je downloaden via de website van Wandelnet.

Boswachterij Grolloo

Dit is het Hart van Drenthe en ik heb vernomen dat hier een paartje wolven leeft. Het is hier stil, dus het zou zo maar kunnen dat er eentje het pad oversteekt, maar die ontmoeting valt mij niet ten deel. Ook de watersnippen, die bij het Elpermeer zouden moeten zitten, hoor of zie ik niet. Eerst is het nog wat bewolkt en grauw weer, maar er komt gedurende de dag steeds meer blauwe lucht tevoorschijn.

_{Voormalige kapvlakte met krentenboompjes en beukenstomp met tonderzwammen © Marleen Lekkerkerk}

Het bosgebied bestaat uit bosvakken van 300 x 300 meter, die halverwege vorige eeuw zijn ingeplant met verschillende boomsoorten, vooral bedoeld voor de houtproductie. Ik zie bijvoorbeeld vakken met Amerikaanse eiken, waar de bodem ook bezaaid is met jonge exemplaren van deze boomsoort. Er is niet of nauwelijks ruimte voor onderbegroeiing van andere soorten; ze zijn zogezegd dominant. Even verder is het jonge groen van nieuwe naalden van lariksen te zien. Staatsbosbeheer is wel bezig om het bos om te vormen naar wat natuurlijker bos, maar dit is een proces van vele jaren. Langs het pad ligt een flinke stapel geoogste boomstammen.

Ook ligt er langs het pad een bomkrater uit de Tweede Wereldoorlog. Engelse bommenwerpers lieten weleens hun bommen vallen als het niet gelukt was om hun lading op de beoogde plek te brengen. Dan moesten ze lichter worden om de terugreis te kunnen halen. Dat is hier in Grolloo gebeurd en zo is een rond gat ontstaan.

Het bos is hier nu vrij nat, maar dat is alleen maar goed om een buffer te hebben voor drogere tijden die ongetwijfeld weer gaan komen. Soms is het wel spoorzoeken door al die verschillende bospaadjes, maar met behulp van de kaart kom ik er wel uit. Als ik de asfaltweg ben overgestoken, loop ik eerst een eind tussen bosrand en akker. Duidelijk is te zien dat de esgronden hoger liggen; vroeger zijn ze opgehoogd met plaggen of mest uit de potstal. Langs de slootkant staan jonge lupineplanten en langs de bosrand vliegen citroenvlinders. Ook een krentenboompje staat te pronken in de zon.

_{Bloeiend krentenboompje © Marleen Lekkerkerk}

Elperstroom

Dan verandert het landschap compleet. Het is hier pas echt nat en ik geniet van het kleinschalige coulissenlandschap, waar elzensingels tussen kleine ruige graslandjes staan. In de zomer staan hier vast heel veel planten in bloei. Nu moet ik het nog doen met enkele dotterbloemen en de frisse groene bladeren van gele lissen die straks ook geel gaan bloeien. Waterhoentjes en kwakende kikkers laten van zich horen. Een vrouwtje oranjetipje vliegt duidelijk langs alle pinksterbloemen, de waardplant van dit vlindertje. Later zie ik ook een mannetje met de oranje vleugeltoppen.

_{Coulissenlandschap met elzensingels en Galloway-koeien © Marleen Lekkerkerk}

Als je gebruik wilt maken van horeca, moet je vanaf hier een kilometer heen en ook weer een kilometer terug lopen naar het dorp Elp; verder op de route is er niets te verkrijgen.

Dat doe ik niet, ik ga het veld weer in langs een brede sloot. De stuw in de sloot staat op maximale hoogte; het is duidelijk de bedoeling om zo veel mogelijk water vast te houden. Zo is het gebied beter bestand tegen droge zomers die we steeds vaker kunnen verwachten. In het aangrenzende landbouwgebied staat het water misschien wel een meter lager; de boeren willen graag een lage waterstand om met zware machines het land te kunnen bewerken.

_{Stuw op maximale hoogte zorgt voor verschil in waterstanden © Marleen Lekkerkerk}

Ik zou hier ergens weer van het asfaltweggetje af moeten het veld in, maar het is zo nat in het grasland dat ik bij een oversteek verwacht om minstens tot mijn knieën in het water te zakken, dus ik blijf nog even op de verharding. Dit levert wel een omweg op; ik moet helemaal om het open veld heen. Bij een klaphek en een bord van Staatsbosbeheer doe ik een nieuwe poging; hier staat ook een geel-rode markering van het Drenthepad. Door af en toe zo veel mogelijk op de pitruspollen te gaan staan, houd ik mijn voeten redelijk droog, maar een natte boel is het hier nog wel.

Pas op het laatst loop ik echt langs de Elperstroom. Rechts zie ik een bruggetje met een vlonderpad erachter, maar dat stukje bewaar ik voor een volgende keer in de zomer, als de moerasplanten bloeien. Nu terug naar de bushalte. De hele route is zo'n 19 km lang geworden.

Naar de wandeling