#ikwandelonverhard: het favoriete paadje van Lea
Wandel jij ook het liefst over smalle, kronkelige en onverharde paden? Dan ben je niet de enige. In oktober brengen we een ode uit aan het onverharde pad. Mijn ervaring van 40 jaar geleden met onverhard wandelen is doorslaggevend geweest. In deze blog neem ik jullie mee naar een combi van mijn favoriete onverharde paadjes. Op naar het middelpunt van Nederland!
Vennetje Wekeromse Zand © Lea van Someren
Voordat ik je iets vertel over mijn favoriete onverharde paadje, neem ik je mee terug in de tijd. In het midden van de jaren 60, vijftien was ik, liep ik in mijn eentje de 4Daagse van Nijmegen. Ik was ingekwartierd bij vrienden van mijn ouders. De 4x30 km liep ik met gemak, want ik had er goed voor getraind. Maar van wandelen kwam daarna niets meer. Totdat ik, weer vijftien jaar later, bij toeval ontdekte dat er zoiets bestaat als stafkaarten (1:25.000) en dat je heel mooi kan wandelen op onverharde paden. Ik kocht de stafkaarten van Nijmegen, waar ik inmiddels woonde en zat uren te kijken naar deze topografische kaarten en ging ‘aan de wandel’. Er ging een nieuwe wereld voor me open.
De zwarte stippellijntjes op zachtgele ondergrond, de witte wegen door het groen, de roze vlakken met lijntjes, de speciale stippeltjes die dijkjes blijken, de dikkere lijnen dwars door gebieden. Een blokje zwart hier en daar, bebouwing, hoogtelijnen in ons vlakke Nederland. Geweldig. Ik zette routes over onverharde paden uit en ontdekte het prachtige heuvelachtige landschap ten zuiden van de mijn stad.
Contrast
Om mijn nieuwe (berg)wandelschoenen uit te proberen liep ik één dagje (illegaal) mee met de 4Daagse. Het startpunt De Wedren was tenslotte bij mij aan de overkant. Het aantal deelnemers was in die vijftien jaar fors gegroeid en ik merkte dat ik me er niet thuisvoelde. Niet alleen het aantal wandelaars, maar ook het lopen op verharde wegen. Het contrast met wat ik inmiddels had leren waarderen als wandelen op onverharde paden was té groot. Het is waar, het gemiddelde van 5-6 km per uur is op onverhard vaak niet te doen. Daartegenover staat dat je spieren minder stijf worden dan bij het marcheren op verhard. En wat te denken van de rust en ruimte!
Langs akkers, Veluwe Zwerfpad etappe 2 © Lea van Someren
Soorten onverhard
Voor de maand van het onverharde pad zocht ik een wandeling die je meeneemt over verschillende soorten onverhard. Het maakt nogal een verschil of je loopt over een met dennenaalden bezaaid bospad of dat je zwoegt over duinzand. Elk heeft zijn charme. Ik koos voor etappe 2 van het Veluwe Zwerfpad, van Otterlo naar Lunteren, 17,5 km.
Wat viel mij het meeste op tijdens deze route? Uiteraard de onverharde paden, maar ook de rust. Ik ging op zondag op pad, normaal gesproken een drukke dag voor de Veluwe. Eenmaal een kwartiertje lopen buiten Otterlo, ben ik alleen met de natuur. Dat verandert pas weer wanneer ik in de directe omgeving van Lunteren kom. De route doet zijn naam eer aan: zwerfpad. Op naar het middelpunt van Nederland!
Bekijk wandelingBestel wandelgids
Ode aan onverhard wandelen
Onverhard wandelen staat bij Wandelnet hoog in het vaandel. In oktober roept Wandelnet wandelaars op om een 'ode aan onverhard wandelen' te brengen. Door foto's, filmpjes en verhalen te delen met #ikwandelonverhard.